Ngimpi

Kayungyun

Ojo Lamis

ojo sok gampang
janji wong manis
yen toh amung lamis
necik aluwong prasojo nimas
ora agawe cuwo

tansah ngugemi tresnomu wingi
jebul amung lamis
kayo nhenteni tukuling jamur
ing mongso ketigo

aku iki prasasat loro tan antuk jampi
mbok ojo amung lamis kang uwis
dadine banjur kikis

akeh tulodho kang demen kang cidro
uripe rekoso
milih sawiji endi kang suci
kanggo biso mukti

Kempling

Cowok : ndak pundi mnak ayu bade tindak pundi tingaren tinda wae ora numpak taxi dwean opo ora wedi timbang nganggur kulo geleman cangi

Cewe : kleresan mas alias kebetulan blanjane katah rodho kabotan yen purun mas enggal enggale cangi

Cowo : e ... e ... tobil wong lengan nggolek omongan niki blonjo nopo mbakyu bade pindahan

Cewe : ampun gelo mas sampean ampun kuciwo kulo rondho anyaran ditinggal lungo

Cowo : awan awan lungo blonjo ning pasar paing kulo rondho buatku ra patik penting

Cewe : ning semarang mas tuku gelang po anting anting jo sumelang yo ben rondho dijamin kemplik

Petruk Dadi Ratu

Alkisah, tuannya, Abimanyu rekaos sakit. Abimanyu yaiku pantawis, ingkang mangkenipun badhe marisaken dampar (tahta) Palasara, pambadan Astina, dhateng Parikesit, anakipun. sarengan kaliyan sakitipun, kesaha ketelu wahyu ingkang dipungadhahanipun, yakni wahyu Maningrat, ingkang ndhawahaken benih keratuan, wahyu Cakraningrat, ingkang njagi kewontenanipun dados ratu, uga wahyu Widayat, ingkang nglestantunaken gesangipun dados ratu.

ketelu wahyu punika lajeng hinggap ing badan Petruk. piyambakipun pun akhiripun saged dados ratu ing nagari ingkang dipunnamenanipun Lojitengara. piyambakipun menggelari badanipun Prabu Wel-Geduwel Beh!. konjuk kekah dados ratu, jebulna piyambakipun mbetahaken damper keraton Astina, warisan Palasara. Petruk ngengkenaken dhateng kaping kalih patihnya, Bayutinaya—titisan Anoman dan Wisandhanu titisan Wisanggeni, anak Arjuna--, konjuk mandung tahta Palasara punika. kaping kalih kengkenan punika kedadosan mbekta mantuk tahta kesebat. Prabu Wel-geduwel Beh nyobi lenggah ing inggilipun. mekaten lenggah, piyambakipun pun terjungkal. piyambakipun cobi malih berulangkali. Sang Prabu akhiripun ngabrit uga ndening bisikan langkung pamitedah keraton menawi supados mboten terjungkal, piyambakipun kedah ndening boneka ingkang sanguh dililing (dipunningal uga ditimang).

Petruk wangsul ngengken kaping kalih kengkenanipun, Bayutinaya uga Wisandhanu konjuk madosi boneka ingkang dipunpangangkah. Tanpa ndening rintangan ingkang nduwe artos, kaping kalih kengkenanipun kedadosan mbekta boneka punika ingkang mboten benten yaiku Abimanyu ingkang saweg sakit.
nalika dipangku Prabu Wel-Geduwel Beh, Abimanyu mantun. uga Abimanyu wicanten, "sampeyan boten sanguh nglenggahi tahta punika, menawi sampeyan mboten pancen kula kula". "ing kala punika kula ngalami, menawi kula niki namunga kawula. uga kula eling, kula badhe tetap tilar dados kawula, mboten bokmenawia kula sanguh lenggah dados ratu. jejibahan kula namunga pancen kula ratu, kajengipun piyambakipun saged nglenggahi tahtanya. Tuanku Abimanyu saged lenggah ing tahta ratu amargi kula memangkunya. dados ratu punika boten sanguh dados ratu, menawi mboten dipangku kawula, rakyat jelata kados kula niki", tembung Petruk kaliyan memandang siti waradin ing majenganipun. riyen Petruk mboten mangertos, kenging punapa ketelu wahyu punika kesah mengker tuannya uga hinggap ingipun. sakmenika piyambakipun ngerti, wahyu saleresipun namung kesah konjuk sementara. piyambakipun kesah namung konjuk nitik, menengok sinten ingkang pancen kula tiyang ingkang kedunungan (dihinggapi) wahyu. Wahyu punika mboten asal hinggap. piyambakipun badhe hinggap ing tiyang ingkang prayogi dihinggapi, uga tiyang ingkang prayogi punika kedaha tiyang ingkang dipangku Petruk, sang rakyat uga sang kawula niki. mila saksampune mangertos, menawi Petruklah ingkang pancen kula Abimanyu, wahyu punikaa kendel ngambangan uga ketelunipun wangsul kapada Abimanyu. ing majengan siti waradin punika, manahan Petruk melayang malih. piyambakipun sedhih ngeling dhawahipun Abimanyu lebet Perang Bharata Yudha. Petruklah ingkang menggendong jisim Abimanyu. Petruk ugi ingkang mbesem jisim Abimanyu menuju alam Mokshaya. "kula niki namunga rakyat. ebo pun hinanya badan kula, namung kula ingkang sanguh ngiringaken Sang ratu menuju alam kesempurnaannya. ngantos datheng Moksha pun, ratu punika bergantung ing kawula. namung rakyatlah ingkang saged menyempurnakan gesang ratu, bahkan ketiak piyambakipun majengan kaliyan jaman kaicalanipun", ujar Petruk. "pancen, kawula, sang rakyat niki enten sapanjang zaman. Sementara ratu punika mbotena lestantun. piyambakipun bertahta namung lebet masa tertentu. nalika masa punika langkung, piyambakipun kedah mandhap utawi binasa. Sementara rakyat terus enten. buktinipun, kula niki enten ing sapanjang zaman. dados punakawan, hamba ingkang ngancani panguwasa saking masa datheng masa, ngantos dinten niki. Kawula iku ana tanpa wates, ratu kuwi anane mung winates ( rakyat punika enten tanpa wates, sawegaken ratu punika enten sacara kewates)", tembung Petruk. 

Petruk makaken ngelingi, sinten badan rakyat punika saleresipun. namunga rakyat ingkang saged mbiantu panguwasa konjuk nyerataken sejarahnya. "mila sakedahipun panguwasa punika ngaosi kawula. panguwasa punika kedah nglabeti demi kawula, mboten nglintu ngrayah uripe kawula (menjarah gesang rakyat). Kwasa iku kudu ana lelabuhane (kuwaos punika kedah kersa nglabeti). kuwaos punika bahkan namunga pirantos damel lelabuhan, kendati piyambakipun taksih nguwaos, piyambakipun mboten badhe ing-petung (dipunanggep) dening rakyat.

ratu punika sanes ratu malih , menawi sampun dipuntilar kawula. sinten ingkang saged memangkunya, kajengipun piyambakipun sanguh nglenggahi tahta, menawi sanes rakyat? ratu ingkang mboten dipangku rakyat yaiku ratu ingkang koncatan (dipuntilaraken) wahyu," tembung Petruk. nanging Ki Petruk, kenging punapa kathah panguwasa ingkang mboten mirengaken kawulamenginjak-injak uga menghina kawula, toh tetap saged lenggah ing tahtanya? "lebet paringgitan pun enten panguwasa ingkang mboten dipangku rakyat kados kula. piyambakipun yaiku Dasamuka ingkang lalim. piyambakipun yaiku Duryudana ingkang serakah. kados halnya namung enten setunggal tahta Palasara, mekaten ugi namung enten setunggal tahta rakyat. Duryudana nguwaos, nanging mboten nate kedadosan nglenggahi tahta Palasara. kathah panguwasa nguwaos, nanging piyambake sedaya saleresipun mboten bertahta ing dampar ingkang saleresipun, yakni dampar rakyat niki", wangsul Petruk. dumadakan Petruk mireng, siti waradin ing majenganipun punika bersenandung. makaken dangu tambah atos bahkan dados senandung Panitisastra: riyen siti punika yaiku wana lebat ingkang bersinga. Singa sanjang, menawi wana mboten kula jagi tentu piyambakipun badhe dibabat telas dening manusia. uga wana sanjang, menawi singa mboten kunaungi uga kesah saking kula, mesti piyambakipun badhe dipuntempen dening manusia.

akhiripun singa uga wana sami-sami binasa. Singa ingkang mboten nduwe wana dipunpejahi manusia, wana ingkang mboten bersinga dibabat manusia…. "ratu uga rakyat kedah wengku-winengku (sami pancen kula), rangkul-merangkul, kados singa uga wana, kados Abimanyu uga Petruk", tembung Ki petruk menyenandung sekar Panitisastra.

Budoyo asal cirebon

kawula kresa tepangaken menika yaiku topeng, topeng yaiku saking senenian saking daerah cirebon Jawi kilen ugi wonten ugi ciri khas ugi bentuk nya

Buang sampah dam bahasa jawa

Kanca kanca supaya kita uwuh ing sawijining panggonan